دست دشمن بر ستم وا شد نمی دانم چرابسته بیت حقّ تعالی شد نمی دانم چراروبهان بر گرد پیر خویش گردیدند جمعشیر حقّ تنهای تنها شد نمی دانم چراسرو قدّ مادر طاووس علیّینِ وحیدر جوانی چون کمان تا شد نمی دانم چراقتل محسن، خانه ی آتش زده، روی کبوداجر احمد سهم زهرا شد نمی دانم چراداغ زهرا ، داغ محسن، اشگ غربت، خونِ دلمزد زحمت های مولا شد نمی دانم چراصورتی کز شرم در محراب می انداخت گُلنیلگون از جور اعدا شد نمی دانم چرادر سقیفه بود شورایی که تا دامانِ حشرقتل آل الله امضا شد نمی دانم چراخاک قبر مریم بیتِ امیرا...

خسته ام ، منتظرم ، لحظه شماری سخت استروز و شب از غم تو گریه و زاری سخت استمی روم گاه به صحرا که فقط گریه کنمگریه وقتی به سرت سایه نداری سخت استمی روم تا در و همسایه نگویند به توگوش دادن به غم فاطمه کاری سخت استطاقت آوردن این زخم زبان ها دیگربیش از آن سیلی و آن ضربه ی کاری سخت استفرض کن پیش تو لیلای تو را آزردندبعد از آن سر به بیابان نگذاری سخت استبال و پر زخم ، قفس تنگ ، در این وضعیتزندگی از نظر هر دو قناری سخت استمنتظر باش علی جان پدرم می آیدتک و تنها دل شب خاکسپاری سخت است...

آن قدر گریه کرد ، که آخر ضعیف شد
تا اینکه عاقبت بدن او نحیف شد

از بعد مصطفی همه شب درد می‌کشد
آزرده دیده از عربانی کثیف شد

عشق من! پاییز آمد مثل پار
باز هم، ما باز ماندیم از بهار

احتراق لاله را دیدیم ما
گُل دمید و خون نجوشیدیم ما

صحنۀ محشر کبراست، خلایق همه در محکمۀ عدل خداوند حکیم و همه در وحشت و اندوه عظیمند، هراسان همه از خشم جحیمند، گریزد پسر از مادر و مادر ز پسر، خلق همه منتظر اجر و ثوابند و عقابند و حسابند و کتابند و عتابند و خطابند، نه راهی که گریزند ز تعقیب گناهی، نه امیدی نه پناهی، همه در محکمۀ عدل الهی همه جا رفته فرو یکسره در کام سیاهی، امم و خیل نبیّین، همه در جوش و خروشند و ستادند و به گوشند که شاید شنوند از طرف ذات خدا، حکم خدا را.***اُممِ گشته پناهنده به نوح و به خلیل‌الله و موسی و مسیح و به سلیمان و به دا...

شب است و غم و درد و الم و تابش مهتاب، در آن شهر پر از ظلم، به جز مردم یک خانه، همه خواب، همه خواب، و جز هِق هِق آهسته‏ی یک مرد، و یا ناله‏ی آرام دو سه کودک بی تاب، اگر گوش کنی می شنوی زمزمه‏ی ریختن آب*** اگر چه همه خوابند، ولی در دل آن خانه پر از ماتم و غوغاست، که این شب، شب بی مادری زینب کبراست، شب اصلی ضربت زدن حضرت مولاست، شب غسل گل یاس علی حضرت زهراست***علی بود وَ یک زانوی لرزان، علی بود و غم تازه یتیمان، علی بود وَ آن اشک روان، سینه‏ ی محزون پر از درد، وَ آن گریه‏ی پنهان، علی بود، وَ یک یاس...

اى بلند اختر كه ناموس خداى اكبرى
عقلِ كل را دخترى و علمِ كل را همسرى
زينت عرش خدا پرورده دامان توست
يازده خورشيد چرخ معرفت را مادرى . . .

شنیده می‌شود از آسمان صدایی که...
کشیده شعر مرا باز هم به جایی که ...

نبود هیچ کسی جز خدا،خدایی که...
نوشت نام تو را، نام آشنایی که ...

من میروم دگر ز کنارت پسر عمو
دیدار ما به روز قیامت پسر عمو
من می روم و مونس شب هات می شود
یک چاه و قبر مخفی و غربت پسر عمو

گفت : در می زنند مهمان است
گفت: آیا صدای سلمان است؟
این صدا، نه صدای طوفان است
مزن این خانهء مسلمان است